Zo lang als ik mij kan herinneren noemt een van mijn tantes mij tante. “Tante Julia”.
Waar ik daar vroeger een beetje verlegen van werd, tantes waren immers oud, vind ik het tegenwoordig eigenlijk wel gezellig klinken. Geen idee of het de leeftijd is die dat doet of dat het komt omdat ik nu zelf ook tante ben.
Tel er bij op dat ik me in het buitenland meestal voorstel als ‘Julia’ om de niet-Nederlanders hun tong te sparen. ‘Juulke’ krijgen de meesten namelijk hun strot niet uit 😉
Et voila, de verklaring van tante Julia in een notendop.